Transactie

In een fraai koopmanshuis aan de Gran Via de les Corts Catalanes is een bankfiliaal gevestigd volgens het ooit door le Corbusier bedachte concept van een kant en klare en eenvoudig te vervangen eenheid. Zoals bij meer functionele bouwkundige ideeën is ook hier de gedachte dat aan nut en eenvoud een schoonheidsideaal ten grondslag lag volledig op de achtergrond geraakt. Modern functionalisme, dat is gevel weg, binnenwerk eruit rammen, laatje naar binnen schuiven en eventueel een deel van de gevel terugplaatsen omdat het moet van de gemeente. Het laatje bevat hier een in kleurloos tl-licht gevangen vriescel waarin menselijke wezens met de moed der wanhoop proberen iets van hun menselijkheid te bewaren. Voorin zit de dame van de kassa. Bij haar kun je eenvoudige transacties afhandelen of je belangstelling voor een financieel product bekend maken, waarna zij een van de verderop in de vriescel bivakkerende financieel productverkopers waarschuwt dat er iemand staat te popelen om een financieel gesprek op hoog niveau te mogen voeren. Het gespreksniveau, voor alle duidelijkheid, is eenduidig en uitsluitend met de hoogte van je bankrekening verbonden. Soms houdt een bezoeker zich niet aan het protocol. Binnenlopen en meteen doorbanjeren richting het bureau van een duidelijk niet erg drukke productverkoper: het lijkt misschien vanzelfsprekend, maar het is toch heus verboden. Dan moet de dame van de kassa, diep in haar hart een lief klein meisje dat ’s avonds naar Operación Triunfo kijkt, opeens streng optreden. Ze kan het goed, hoor, de banjeraars houden geschrokken hun schreden in en gaan gedwee op een bankje zitten wachten, maar zij zit nu met die emotie in haar lijf. Ze trilt ervan. Het liefst zou ze heel hard gillen, of haar favoriete liedje uit OT ten gehore brengen, het zou fysiek gesproken ook het verstandigst zijn, maar in de vrieskou heerst beleefde stilte. Dus slikt ze haar behoeften in en laat de adrenalinestoot als een premature opvlieger overwaaien. De reiziger, die een betrekkelijk zinloze transactie heeft aangegrepen als aanleiding voor een tochtje de stad in, ziet het gebeuren en heeft met haar te doen. Hij werpt haar een broeierige glimlach toe die haar vertrouwen in het sprookje dat haar leven heet herstelt. Tot de volgende keer maar weer. Daar doet ze het graag mee.