La verbena

El dia de Sant Joan, naamdag van de ondergrondse reiziger, begon gisteravond met la nit de Sant Joan en met de bijbehorende coca, cava en petards. Coca is zoet broodgebak met geconfijte vruchten en pijnboompitten, cava is champagne die zo niet mag heten en petards zijn rotjes. Ter verhoging van de feestvreugde worden op pleinen en aan het strand van takken, oude meubels en brandhout grote vuren aangelegd, om afscheid te nemen van het oude en met onbezorgd gemoed de zomer te begroeten. Ongeveer zoals in Oost-Nederland de wintergeesten met een paasvuur worden verdreven. Met Sant Joan knalt het vuurwerk beduidend harder dan met oudjaar, wanneer het maar een slappe bedoening is. La verbena, het nachtfeest, of in het Catalaans la revetlla, duurt inderdaad tot het ochtendgloren. In Finland, waar ze Juhannuspäivä ook uitbundig vieren en waar de ochtend al vroeg komt, gaan ze door tot niemand meer kan, ergens mid-juli. Sant Joan, tweede man van het christendom, kreeg dus de zomerse zonnewende toebedeeld, pal tegenover de schijnbaar voor onmogelijk gehouden winterwende, waarvoor het zwaartse geschut in stelling werd gebracht. De heilige maagd komt er maar bekaaid af met 15 augustus, het begin van de oogsttijd. Sant Joan is in Catalunya een veel grootser festijn dan in de rest van het land. Iedereen doet hier een puente, de maandag erbij nemen en vier dagen vrij. Dan nog even vijf weekjes door en het is alweer augustus, de maand dat alles stilligt.