Idioom

De chauffeursstakingen tegen de hoge benzineprijs zijn op hun retour. Voor vandaag wordt nog een laatste beleg van Madrid verwacht, elders herneemt het leven zijn gewone gang. Afgelopen vrijdag bereikte hier ter stede de chaos zijn hoogtepunt toen de taxichauffeurs, zelf ook energieslurpende vrije beroepsbeoefenaren, hun voertuig aan de kant zetten. De stakers hebben niet hun zin gekregen. De regering weigert een prijsgarantie af te geven. Er worden wat toezeggingen gedaan om de schade beperkt te houden, maar in principe staat iedereen er alleen voor. Daar valt wat voor te zeggen, maar het zou prettig zijn als de overheid in dat geval met iets meer enthousiasme alternatieve energiebronnen ontwikkelt. Fermheid wordt wel aan de dag gelegd tegenover de snel groeiende werkloosheid onder immigranten. Wanneer die met het hele gezin naar huis terugkeren, krijgen ze een mooie vertrekpremie mee. In Nederland heet zoiets een oprotpremie, maar in katholieke landen is het idioom veel minder met schuldbesef doordesemd. De eerste gegadigden om met een jaarinkomen terug te keren zijn de Roemenen. Die werkten massaal in de bouw en gebouwd wordt er de komende jaren niet meer. Toch zullen ze liever blijven, denk ik zo. Wat moet een mens in godsnaam in Roemenië? Misschien kunnen ze zich in navolging van hun landgenoten de zigeuners op de afvalverwerking storten. Ter ere van de Roma luidt het menu voor vanavond: open een vuilnisbak en eet wat erin zit. Wie dat eng vindt, kan spaghetti eten met een prutje van uien, zwarte olijven uit blik en veel knoflook. Pittig kruiden met peper en tijm en paprikapoeder. Drink er ijskoude rode wijn bij en serveer met een doorgedraaide komkommersalade. Kost haast niks.