Mededelingen

De verslaggeving die de tv ons biedt verdient na negen dagen voetbal een speciale vermelding. Ik zal me niet beklagen over de onzin die wordt uitgekraamd, want het is overal beroerd. Maar het idee om drie reporters in de commentaarbox te proppen moest wel tot problemen leiden. Er is een hoofdverslaggever die om de tien minuten verplicht de slogan van het station laat weerklinken: podemos ganar la Eurocopa. We kunnen het EK winnen. Bij elke wedstrijd, ongeacht wie er in het veld staan. Zolang España niet is uitgeschakeld, is het nog waar ook. De hoofdverslaggever wordt gevraagd en ongevraagd terzijde gestaan door de tweede man, ook wel analist genoemd, en dan is er nog het hulpje dat zijn kop moet houden en alleen mag doorgeven hoe de invallers heten. De man van de statstiek, zullen we maar zeggen. Deze mindundi, die met de in voetballand luisterrijke naam Maldini is getooid, neemt hier natuurlijk geen genoegen mee. Hij moet ook hogerop. En dus leidt het inbrengen van een verse kracht tot lange bespiegelingen over de tactische hersenspinsels van de coach, overigens zonder hout te snijden en meestal eindigend in een geërgerde blaf van de eerste man. Nog mooier gaat het op de radio toe. Daar zijn ze met z’n vieren. Twee ervan zijn belast met het voorlezen van de reclameboodschappen. Middenin een tot hysterisch geschreeuw leidende aanval wordt opeens uw warme aandacht voor een nieuwe auto gevraagd, liefst middels een prachtzin als: met deze vierwieler scoort u altijd. Daar zat je net op te wachten. Naar Duitsland – Oostenrijk kijkt de kokende reiziger evenmin uit, misschien omdat deze affiche hem steeds doet denken aan de vegetarische salade die hij eens in Beieren kreeg voorgezet. Met spekjes en room. Op zijn verbaasde blik reageerde de geblondeerde rondborstige serveerster (al niet meer zo piep) met Zuidduitse vanzelfsprekendheid: helemaal zonder vlees, dat wil toch niemand?