Angst en beven

De kwartfinales zijn bekend. Na het leuke voetbal van de afgelopen twaalf dagen is de zakelijkheid aan zet. Alles wijst op de onvermijdelijke finale Duitsland – Italië. In Catalunya vrezen ze er al voor. De wedstrijd tegen het eeuwig mazzelende moederland aan gene zijde van de zee wordt met angst en beven tegemoet gezien. Misschien draagt het bij aan het bescheiden enthousiasme dat de verrichtingen van la selección hier tot nu toe weten te wekken. Buiten het kroeggejuich om een doelpunt heb ik pas een keer een verdwaalde idioot op een brommer luidkeels España door de nacht horen schreeuwen. Scepsis slaat om in fatalisme. Toch hoop ik van harte dat España de finale haalt (na winst op Nederland in de halve), omdat ik zo graag wil ontdekken hoe mijn Catalaantjes dan reageren. Succes verbroedert. Een sprankje hoop bieden de woorden van Gianni Mura, medewerker van de Italiaanse krant La Repubblica, vanochtend in El País. In Italië hebben ze evenmin veel vertrouwen in een goede afloop, want Spanjaarden, zo is algemeen bekend, houden zich zelden aan de afspraak. Afijn, de eerste publieksfavorieten die de bietenbrug op mogen zijn de Portugezen. Dat riekt naar koolsoep. Fruit uien, wortels en knoflook in olijfolie. Voeg peper, zout, bladkruiden, een spaans pepertje en een kruidnagel toe. Snij wat je aan kool kunt krijgen in repen en duw in de pan. Beetje water erbij, groene wijn, tomaten, misschien wat gember en nog een aardappel. Laat het sudderen. Eet met brood en geitenkaas en drink een goed glas wijn. Mocht het anders lopen, bewaar dan een restje soep als basis voor een ragoût.