Mallorca

Het was te verwachten, Catalunya is om. Ook hier wordt la selección roja hartstochtelijk gesteund. Om de steven door de wind te helpen benadrukken de media graag de cruciale inbreng van Catalaanse voetballers in het succes, waarbij voor het gemak Andrés Iniesta uit Albacete, spelend voor Barça tenslotte, en de door Barça begeerde canario David Silva, uitkomend voor het surrogaat-catalaanse Valencia, tot deze categorie worden gerekend. En dan heb je nog Dani Güiza van Real Mallorca, club van een ooit tot Catalunya behorend eiland waar niet te vergeten een sterk op Catalaans lijkende taal wordt gesproken. Afijn, over Mallorca gesproken, een finale tussen Duitsland en España vraagt als vanzelf om een feestelijk gerecht van deze bij Duitsers zo geliefde vakantiebestemming. Op het vliegveld van Mallorca, na Barajas bij Madrid het grootste van het land, worden alle aanwijzingen in mallorquin, castellano en Deutsch verstrekt. Op Mallorca verbouwt men amandelen, tomaten en vruchten. Schil en snij een mooie voorraad abrikozen en perziken. Schil ze eventueel niet. Bak twee grof gesneden uien met knofllok en mediterrane kruiden, voeg een flinke handvol grof verbrokkelde geroosterde amandelen toe. Doe er dan de vruchten bij en kort daarop een paar gesneden tomaten. Een teugje wijn geeft vocht. Laat het niet te lang sudderen. Kook naar eigen voorkeur een geinige pasta en maak pan con tomate klaar. Brood in plakken snijden en inwrijven met tomates de fregar, speciale extra sappige tomaten, met zout bestrooien en olie erover gieten. Bij dit alles ijskoude rode wijn. Mocht España winnen (en eigenlijk hebben we al gewonnen, ongeacht de uitslag van vanavond), dan treden we een nieuwe werkelijkheid binnen. En plena crisis económica legt het volk een nooit vertoonde eensgezindheid aan de dag. Ik hoop maar dat het niet te lang duurt. Eensgezindheid is een voedingsbodem voor angst. Verdeelde volken zijn gelukkiger. En dit is dan de laatste plato combinado van deze Eurocopa. Het was niet altijd eenvoudig uit de traditioneel beschikbare ingrediënten een eetbaar maal te tvoeren. De ondergrondse reiziger vertrouwt al jaren op diverse Aziatische keukens voor zijn smaakvervoering. Bovendien eet hij, zoals veel mensen, vaak hetzelfde. We betrekken onze producten van een wereldwijde voedselmarkt, maar voorzover we niet op traditionele kookkunst vertrouwen scheppen we al snel een eigen traditie waarin wat ooit experimenten waren tot het standaardrepertoire zijn gaan behoren. Een mens hecht aan begrijpelijkheid.