Derby

In de zomer van 2003, toen de ondergrondse reiziger in de veronderstelling leefde dat zijn toekomst wel eens in Berlijn kon liggen, bezocht hij deze naar Duitse begrippen bruisende metropool in het hart van Europa voor een nadere kennismaking. Al gauw zou alles anders lopen dan afgesproken en kwam de reiziger in Barcelona terecht, maar goed, dat soort onzekerheid vormde in die dagen de kern van zijn bestaan. Met weinig geld en een notitieboekje op zak sjouwde de unverfroren reiziger de snikhete straten af. Alles wat zijn aandacht trok kwam op zeker moment in een of andere vorm in dat boekje terecht. Ook bezocht hij volop musea en cafés, galeries, boekhandels, gekke winkels, kerkhoven, enge stegen, beroemde gebouwen, wat niet al. Zijn favoriete lunch bestond uit een broodje falafel met een plastic beker of blikje bier, voor slechts € 2,50 op vrijwel elke straathoek verkrijgbaar in een ambulante snackbar. Met welgevulde maag toog hij dan verder tot de avond viel en het tijd werd een bioscoopje te pikken, alvorens nog wat te drinken en naar zijn tijdelijk onderkomen in Friedrichshain terug te keren. Het was op een van die avonden dat een alleenstaande moeder warme gevoelens bij onze reiziger wist op te roepen, overigens zonder dat deze ontmoeting de in zijn leven niet ongebruikelijke verstrekkende gevolgen zou hebben. De wedstrijd van vanavond doet als vanzelf de gedachten naar Berlijn teruggaan. Duitsland – Turkije heeft alle kenmerken van een stadsderby. Leg de falafel in een bedje van zuur, kool, wortel en augurken en zo meer. Drink er lekker bier bij en laat je zonder vooringenomenheid verrassen door de ontwikkelingen op het veld.