Tilt

Lang geleden, toen onder leiding van Louis van Gaal de jeugd van Ajax furore maakte in Europa, nam de ondergrondse reiziger die destijds nog in de Jordaan woonde bij een wedstrijd op tv een patatje pil. Patatje kopen bij de snackbar in de Willemsstraat, bekend van de slogan: honger als een wolf, vlug naar snackbar Dolf; onderweg naar huis een xtctje tussen de kiezen geduwd krijgen en met het frietje op de bank Ajax kijken. De tegenstander die avond was Ferencváros, de in groenwit gestoken roemruchte voetbalclub uit de wijk Ferencváros in het zuidoosten van Budapest. Toen eind negentiende eeuw de hoofdstad van Hongarije met Oostenrijks geld werd uitgebouwd tot het Parijs van het Oosten (er zijn evenveel Parijzen van het Oosten als Venetiën van het Noorden), kreeg iedere wijk de naam van een telg uit de keizerlijke familie mee. Ferencváros betekent Fransstad. De ondergrondse reiziger heeft een paar keer het knusse stadionnetje langs de Üllői út mogen bezoeken, in gezelschap van een vriend die er in de buurt woont en al sinds zijn vroegste jeugd de club toejuicht. Afijn, het spel werd die avond al snel een onbegrijpelijke flipperkast die de arme reiziger en zijn maten compleet op tilt sloeg. Met herhalingen meegerekend rolden de doelpunten als extra ballen op iets te vaak bespeelde kast over het scherm. Gelukkig duurde de wedstrijd maar een kwartier, anders was het nog dertig nul geworden. Wie de wedstrijd van vanavond liever van een afstandje beziet, waarmee de overtuiging wordt bedoeld dat je naar herhalingen zit te kijken, kan het beste op een mooie fles vodka vertrouwen. Eet er Russische augurken en zelfgemaakte friet bij. Wat er ook gebeurt, je geniet met volle teugen van je emoties.