Varkenskop

Wie Barça steunt, is tegen Madrid. Het is niet het belangrijkste element van het culé zijn maar het hoort er wel bij. Madrid vertegenwoordigt het centraal gezag en dat wil iedere fan graag overwonnen zien. Ook voor Atlético is er niets mooiers dan een overwinning op de gehate stadgenoot. Overstappen van de ene op de andere club is not done. Toen Ronaldo via Internazionale bij Real Madrid belandde, werd hij bij terugkeer in Camp Nou met een pittig fluitconcert ontvangen. Nog veel bonter maakte Luis Figo het. De Portugees speelde vijf seizoenen bij Barça, bezorgde de club in die periode een reeks prijzen en droeg in zijn laatste jaren de aanvoerdersband. Figo was van hier, een van ons, een aangenomen zoon van Catalunya. En toen, na een zomer lang te hebben ontkend dat van een aanstaande overgang sprake was, vertrok Luis Figo van de ene op de andere dag naar de merengues om zich te laten presenteren als de verkiezingsbelofte van de nieuwe voorzitter Florentino Perez, de man die in de daarop volgende seizoenen de duurste sterren van de wereld zou kopen. Luis Figo was de eerste galactico. Bij terugkeer in Camp Nou voor de competitie op 23 november 2002 (toen was hij al meer dan een jaar weg) werd Figo niet zozeer warm onthaald als wel in het openbaar gelyncht. De verrader werd op een continue spervuur van bierflesjes, mobiele telefoons en andere overbodige zaken getracteerd. De toenmalige clubvoorzitter Joan Gaspart moest de tribunes afdalen om de gemoederen tot bedaren te brengen. Toen ook zag iedereen het mooiste voorwerp liggen dat Figo naar het hoofd was geslingerd, een heuse varkenskop. Die varkenskop is momenteel te zien in een verder nogal willekeurige tentoonstelling over voetbalgeweld in de galerie van Caja Madrid aan Plaça de Catalunya. Wel mooi is een foto van de trainer van Barça een kleine achttien jaar geleden, wanneer hij met gemengde gevoelens achter de Duitse voetballer Rudi V. aanloopt en een uit zijn keel afkomstige fluim onderweg is om geschiedenis te schrijven.