Zonnige kijk

Een van mijn favoriete tv-programma’s is het weerbericht. Weermensen doen er graag een schepje bovenop. Enthousiast geven ze er een graadje bij, laten ze de zon net even helderder schijnen. Regen wordt afgedaan als een vergissing van moeder natuur. Even dat buitje slikken, niet meer dan een paar druppels feitelijk, en voort maar weer. Overal duiken als sterrenwichelaars weerlui op om hun bakerpraatjes in het rond te strooien. Op de gemeentelijke zender BTV weet Alfred Picó een half uur vol te kletsen over het weer van vandaag en morgen en vooral het weer van vroeger. Hij is gek op oud weer. We krijgen eindeloos statistieken voorgeschoteld en spannende verhalen over beroemde hittegolven. Daarbij maakt hij graag gebruik van doorwrochte volksrijmen in de trant van: wanneer het in oktober regent, is het land met paddestoelen gezegend. Alles is even schitterend, Picó laat ons probleemloos tien minuten naar een reuze belangrijke wolk kijken. Zelf ziet hij eruit als een huisarts die voor zijn plezier garnalenvisser is geworden, wat alleen maar bijdraagt aan de overtuiging dat we hier met een oprechte enthousiasteling van doen hebben. Ondertussen klopt er van zijn voorspellingen niet veel. Geen van al die praatjesmakers bakt er trouwens veel van. Het weerbericht luidt hier doorgaans: vandaag is het mooi weer, morgen wordt het nog wat mooier, maar overmorgen gaat het stormen. En dat iedere dag weer. Het enige wat daar waar aan is, is dat het bijna nooit stormt. Daar weet ik ook nog wel een rijmpje op: stil maar kind, maak je geen zorgen, stormen doet het overmorgen.