Andere kinderen

’s Ochtends vroeg breng ik zoonlief met de bus naar school. Het is voor hem net even te ver lopen. Nadat ik hem heb afgeleverd, wandel ik door de ochtenddrukte naar huis terug. Bij de bushalte staan meer kinderen te wachten. Sommige kinderen gaan net als wij met de stadsbus, andere kinderen worden door touringcars opgehaald om naar bijzondere scholen te gaan. Er is een Engelssprekende jongen bij die naar de internationale school gaat en er zijn kleuters die door hun succesvol uitziende ouders op een hoogaangeschreven schooltje in de rijke buurt zijn gedaan. Er zijn ook kinderen die naar een katholieke school gaan. Deze kinderen dragen uniformpjes, bestaande uit donkere schoenen, kniekousen en een poloshirt of trui, met voor de jongens een korte broek en voor de meisjes een plooirokje. Al deze kinderen leren al jong dat er gewone kinderen en andere kinderen zijn en dat zij tot de laatste soort behoren. Op de katholieke school wordt les gegeven in het Spaans. Er wordt verteld dat God de wereld heeft geschapen en dat Madrid van die wereld het middelpunt is. De katholieke school is niet goedkoop. Veel Zuid-Amerikaanse ouders sturen hun kinderen naar een Spaanstalige katholieke school, juist vanwege de taal. Ze vrezen dat hun kinderen zonder Spaans niet vooruit komen in de wereld. Op de gewone openbare scholen wordt les gegeven in het Catalaans. Je kunt er kiezen of je het scheppingsverhaal van Genesis of Darwin te horen krijgt. Catalaans is de taal van de elite. Wie hier later een goede baan wil - en zoals overal blijft 90 procent van de jeugd in eigen stad of streek hangen - kan niet zonder Catalaans. Zo houdt het onderscheid zichzelf in stand.