Tasje bij?

De aloude gewoonte om bij elke aanschaf een flinterdun gratis plastic draagtasje te verstrekken staat sinds kort onder verdenking. De tasjes zouden een onverantwoord grote bijdrage leveren aan de milieuvervuiling. Er wordt gestudeerd op maatregelen om het tasjesverbruik terug te dringen. Men twijfelt tussen een heffing van enkele centen op elk tasje en een bewustwordingscampagne onder winkeliers om niet Jan en alleman een tasje mee te geven. Ik vind ze wel handig, die tasjes. Ik gebruik ze om vuilnis in te verzamelen. Wij gooien gescheiden weg, dus dan heb je een hoop tasjes nodig. Ik geef toe dat het moeite kost de voorraad in de plastic tasjeskast niet te laten aangroeien. Ik doe daarom zo weinig mogelijk boodschappen en soms zeg ik nee tegen een tasje. Ya tengo una bolsa. Ik heb al een tas. Overigens valt mijn plastic tasjesverbruik, qua plastic, in het niet bij wat ik aan plastic voedselverpakkingen wegsodemieter. Minstens een tasje per dag, tot de rand gevuld met koffieverpakkingen, waterflessen, geplastificeerde melkpakken, groente- en fruitzakjes, olijvenblikken (die mogen met het plastic mee), yoghurtbekertjes en kaasplastic. Grote stukken keihard plastic die met een simpele handbeweging hup een onbekende toekomst tegemoet gaan. Laatst schreef een zeezeiler dat de oceaan tussen Hawaii en California een groot meer van plastic is. Een beetje vervelend dus eigenlijk om ons consumenten op onze flinterdunne plastic tasjes aan te spreken. Eerst maar eens pas op de plaats maken met al die andere superdikke plastic omhulsels. Verwijt wie verwijt toekomt, zou ik zeggen.