De mens wikt

De goden zijn met ons. Ze hebben ons even in spanning gehouden, zoals goden dat graag doen (lekker mensje pesten, niets goddelijks is hen vreemd), maar inmiddels is zonneklaar waar hun sympathie ligt. Toen het alsmaar niet regende en het arme Barcelona dreigde uit te drogen, wilde niemand zijn water met ons delen. Laat ze de tering krijgen, hun probleem is niet ons probleem, luidden samengevat de reacties. In Tarragona gingen boeren uit de Ebrodelta de straat op om hun ongenoegen kenbaar te maken met de verraders, waarmee de deelregering werd bedoeld die met goedkeuring van de regering in Madrid had besloten in godsnaam maar in allerijl een buis te trekken van de Ebro naar Barcelona, de zogeheten minitrasvase. Zoals vermeld in ondertussen van 30 maart is een trasvase linguïstisch verboden, maar een minitrasvase kan dan weer wel. Ook de regering van Aragon is in het geweer gekomen tegen het overheidsbeleid om Barcelona niet te laten verdorsten. Men heeft aangekondigd de hoogste bestuursrechter om vernietiging van het besluit te vragen. Als iedereen tegen ons is, dan kunnen alleen de goden ons nog helpen. En zie: het regende en het regende en het regende en de bekkens van de uitgedroogde stad vulden zich met heerlijk hemelwater en het verbod om zijn zwembad te vullen kon worden opgeheven. En nog regende het door en het hield niet op, ook elders kwam het met bakken uit de lucht zetten, en de Ebro zwol aan tot een machtige stroom die buiten zijn oevers trad en dorpen en landerijen onder water zette, en overal in de delta zagen boeren hun oogst mislukken. Dat zal ze leren.