El cruyffismo

In de Spaanse eerste divisie wordt goed gevoetbald. Winnen is niet gemakkelijk. Er is een lange rij van clubs die elkaar weinig ontlopen. Alleen Madrid springt eruit. De merengues voetballen als PSV. Ze winnen vaak met 1-0. In geval van twijfel helpt de scheidsrechter een handje, wat er ook zij van het geweeklaag van trainer Schuster over arbitrale dwalingen. Barcelona voetbalt mooi. Balletje snel laten rondgaan en over de vleugels een gaatje zoeken. Verdedigend ingestelde ploegen weten daar dit seizoen wel raad mee. Barça scoort al een tijdje niet meer en staat derde, wat straks voorronde champions league betekent. De volgens veel briefschrijvers kwade genius achter de huisstijl is Johan Cruyff. De betondorper is niet meer bij elke beslissing betrokken, al schijnt voorzitter Laporta nog vaak te vragen wat zijn goede vriend Johan ervan vindt, maar het cruyffismo is springlevend. Het geloof in balbezit zal Barcelona daarom nog wel een tijdje parten spelen. Het hoort bij de gedachte dat Barça meer dan een club is. Wie trainer Rijkaard straks opvolgt en welk systeem hij ook speelt, de socis eisen een bijzondere ervaring. Desnoods verliezen we. En ach, zo zijn nu eenmaal de verhoudingen. Hoe goed ook bij tijd en wijle, Barça is in Spanje best of the rest. Dat is alleen te verdragen door anders te zijn. Inderdaad, net als Ajax. Maar waar Ajax school maakt, daar staat Barcelona – en dat is een verschil – betrekkelijk alleen. Sevilla speelde de afgelopen seizoenen ook leuk voetbal en daar is de sjeu dit seizoen eveneens vanaf. De degelijkheid is weer een tijdje aan zet. Schakel Duitsland niet uit, deze zomer.