Bicingnotities

Zoals te verwachten viel heeft het fietsen de ondergrondse reiziger in zijn greep gekregen. Elke dag zit hij op de fiets en elke dag vallen hem nieuwe voor- en nadelen op aan dit ooit door de provo Luud Schimmelpennink bedachte en nu door de grootverdieners van JC Decaux in praktijk gebrachte deelfietssysteem. De reiziger zal er, vreest hij, de komende tijd nog vaak op terugkomen. Zoals ik lang geleden al schreef is de busbaan formeel verboden terrein, maar ja, waar moet je dan heen? Bus- en taxichauffeurs reageren overigens vrij ontspannen op al die fietsen op hun vrije verkeersbaan. Als je netjes rechts houdt rijden ze zonder mopperen om je heen. Het zijn de rijders met ontheffing, de particuliere busbedrijfjes en andere groepsvervoerders, die een hoop misbaar maken over het feit dat jij gratis neemt waar zij waarschijnlijk flink voor hebben moeten dokken. Bicingrijden is verslavend en niet omdat het zo gezond is. Je rijdt dwars door een dikke walm van uitlaatgassen. Nu de bomen weer in blad staan, blijven die wolken bovendien lekker lang hangen. Gefilterde benzinerook heeft behalve een lichtprikkelende ammoniakgeur niet veel te bieden, maar van een tweetaktbrommer op mengsmering komt een lekkere vette damp afzetten die diep in de longen doordringt, vooral wanneer vanwege de inspanning de bronchiën wijd openstaan. Als voormalig wedstrijdroker die tegenwoordig recreatief een enkel sigaretje opsteekt, voelt de ongezonde reiziger de verleiding aan hem trekken. Niets heerlijker dan een ferme haal van de uitlaatpijp. Na een hele dag in de gezonde huiskamer schreeuwen de longen om een ritje. De reiziger had hier graag een actiefoto van zo’n tripje willen plaatsen, maar het is niet eenvoudig zichzelf op een bicing te fotograferen.