Niet aankomen

Laatst een ongeluk gezien. Een brommertje glipte door rood en werd vol in de flank geraakt door een middenklasser. Op het moment van de inslag had ik net even de blik afgewend, maar ik zag brommer en berijdster uit mijn ooghoek omhoog vliegen en tegen het asfalt kwakken. Als je zo dichtbij bent moet je erheen. Het zag er niet best uit. De vrouw, ik hield haar op achter in de twintig maar leeftijd is op zulke momenten moeilijk in te schatten, spuugde bloed in het rond. Ik had de indruk dat in haar slokdarm een enorme golf zat die door het halsbandje van haar helm werd tegengehouden. Het leek mij verstandig dat bandje los te maken maar andere toegesnelde burgers zeiden dat je nooit ergens aan moet komen. Toen de vrouw ongecontroleerd met haar benen begon te schoppen dacht ik even dat ze de geest gaf, maar dat bleek een levensteken te zijn. Ik liet het lange wachten op de ambulance aan de anderen over. Diep in mijn zenuwgestel opgeslagen herinneringen aan eerdere ongelukken kwamen opeens tevoorschijn. Ik begon over mijn hele lichaam te trillen. Het was een puur fysieke herinnering, want de bijbehorende beelden werden niet vertoond. Ik was geestelijk vrij kalm. Pas na een half uur, toen mijn lijf alweer tot rust was gekomen, bewolkten onrustige gedachten mijn stemming. Had ik die vrouw laten doodgaan omdat ik mij niet tegen een foldertjeswijsheid durfde verzetten? Er gebeuren hier veel ongelukken. Eventjes naar de honderd doortrekken om een oranje stoplicht te halen is een geliefde sport onder motorrijders. De grootste slachtoffers zijn de voetgangers. Een zebrapad oversteken is hier statistisch gezien een gevaarlijke onderneming. Bij enkele grote oversteekplaatsen in het centrum staan tegenwoordig waarschuwingen. Groen licht betekent nog niet dat je zonder opkijken kunt oversteken. Het is een advies dat ik zoonlief al jaren meegeef. Ik hoop dat het helpt.