Lolly

Chupa chups is vijftig! Het kleurige bolle zuurtje op een stokje werd bedacht door snoepmaker Enric Bernat uit Barcelona. Bernat vond snoepjes niet erg kindvriendelijk, terwijl kinderen toch de grootste afnemers van goedkope zoetwaar zijn. Kinderen willen steeds weten hoeveel er nog over is en daarom halen ze voortdurend hun snoepje uit de mond, wat tot vieze vingers en een knoeiboel leidt. Wat kinderen nodig hadden was een stokje, dacht Bernat, dan konden ze zo vaak kijken en met elkaar vergelijken als ze maar wilden. De chupa chups, afgeleid van het werkwoord chupar wat sabbelen betekent, waren een instant succes. Iedereen wilde chupa chups. Winkeliers werd geadviseerd de handzame snoepjes naast de kassa te zetten, dan konden de jonge klantjes ze goed zien. De internationaal vermaarde schilder Salvador Dalí ontwierp het felkleurige logo dat nog altijd het centrale herkenningspunt is in iedere reclameuiting. Bernat moest al snel op plastic stokjes overgaan om de Spaanse houtschaarste niet onnodig op te drijven. Eind jaren zeventig volgde de internationale expansie. Achtereenvolgens Azië, Europa en Amerika werden veroverd. Toen in 2006 de snoepgigant Perfetti-Van Melle het familiebedrijf overnam, werden er dagelijks 12 miljoen chupa chups verkocht. Ook de merchandising loopt goed. De chupa chups brommerhelm – waarbij de drager het stokje voorstelt – is gewild in sommige discokringen. De oorsprong hiervan ligt in de snoeplust die met xtc-gebruik samengaat. Toen de ravers in de jaren negentig ontdekten dat een regelmatig suikershotje gewenst is als je de hele nacht op 140 bpm staat te dansen, was chupa chups de logische keus. Je kunt je chupa achteloos in een mondhoek hangen en als je wil weten hoe ver heen je bent krijg je geen vieze vingers.