Netjes eten

De kinderen gaan hier de hele dag naar school. Ze blijven tussen de middag over, bedoel ik. Ze krijgen een warme maaltijd toegediend en ondernemen na afloop educatieve activiteiten. De maaltijd kost vijf euro per dag. Dat is niet weinig, maar men is hier gewend voor het middagmaal de portemonnee te trekken. Veel mensen gaan iedere middag voor acht of negen euro uit eten in een restaurantje om de hoek van hun werkplek. Voor die vijf euro krijgen de kinderen een typisch Spaanse maaltijd toegediend, een bordje pasta of een tortilla de patatas, stukje vlees of vis met wat sla en toe een appel of een sinaasappel. Ze leren netjes eten en vanaf de derde klas moeten ze helpen afruimen. In iedere groep heb je lastpakken, maar voor de meesten werkt de aanwezigheid van lotgenootjes disciplinerend. De hardwerkende ouders hebben er geen omkijken naar. Sommige grote scholen hebben een eigen kok, de andere betrekken het eten van een cateringbedrijf. De kwaliteit van het eten kan van school tot school flink uiteenlopen. Daarover wordt geklaagd. El Pais wijdde deze winter een reeks artikelen aan de schoolmaaltijd. Bij een eigen onderzoekje bleek er teveel vet en vlees op het menu te staan en te weinig vis en verse groenten. Als ik het vergelijk met de verhalen die zoonlief vertelt, dan klinkt het mij in de oren als een kloothommel die de kindertjes elke dag hamburger met slappe friet toestopt en van de overwinst een fourwheeldrive koopt. Zulke zakkenwassers heb je overal. Het probleem wordt verergerd doordat veel gezinnen ’s avonds nog een keer typisch Spaans eten. Dat is voor kinderen teveel van het goede. Voor volwassenen ook, maar die moeten het zelf maar weten. Verstandige ouders stoppen hun kinderen ’s avonds een lichte maaltijd met veel vitaminen toe en hopen ondertussen dat niet een of andere verveelde politicus besluit een campagne te beginnen om het eten op school te verbieden. Wie zorgt er anders voor hun kroost?