Droogweerpolitiek

Spanje is totaal onvoorbereid op de heersende droogte. Na anderhalf jaar zonneschijn zijn de cuencas van Almeria tot Barcelona nog maar voor een kwart vol. De weerlui voorspellen wel regen, meestal voor volgende week, maar hij valt niet. Als straks de toeristen terugkomen is er niks meer. In maart worden de eerste maatregelen verwacht en vanaf mei moet een streng regime gelden. Waarschijnlijk bestaat dat uit een paar uur de kraan afsluiten. Een ongemak waar je vrij snel omheen leert leven en dus een schoolvoorbeeld van de voor onze eeuw zo kenmerkende infantiele topdowncommunicatie. Ik moet trouwens zeggen dat het gratis verstrekte spaartuitje wonderwel functioneert. Er zit zoveel lucht in de straal, dat ik uit puur ongeduld voortijdig de kraan dichtdraai. Bovendien zakt het water een eindje in, vanwege de ontsnappende lucht. Zo kom ik per saldo aan een besparing van minstens zeven procent, zoals me door de verpakking al was beloofd. Hier heeft iemand schijnbaar de psychologie van de gebruiker in overweging genomen, een even onverwacht als geruststellend bewijs dat intelligent denken nog niet geheel is uitgeroeid. Maar ja, we moeten naar een besparing van 80% toe als het weer niet verandert. De zoutwaterzuivering kost helaas handenvol energie, niet echt een maatregel met toekomst dus. Een optie voor Barcelona is een rechtstreekse verbinding met de rivier de Ebro. Daartegen verzetten zich de rijstboeren van Tortosa, producent van de zeer gewaardeerde arroz del Delta del Ebro. Zij wisten zich altijd gesteund door het adagium dat een ieder het met zijn eigen stroomdal moet doen, maar uiteindelijk zullen ze de strijd wel verliezen. Paella Valenciana wordt een zeldzaamheid.