Geraamte

Tegenover de school, aan de andere kant van de carretera de Collblanc, stond twee jaar geleden een schutting waarachter een belofte van activiteit schuil ging. Er was daar niks, maar je voelde dat het niet lang zo kon blijven. Nergens een hutje of een uitgebrande auto, het was er te steriel. En inderdaad groeide na een tijdje een betonnen geraamte boven de schutting uit. Toen het ding acht lagen hoog was werd er een gevel voorgeplakt, iets goedkoop modernerigs. Daarna bleef het stil. Er verschenen meer geraamtes, die na verloop van tijd eenzelfde uiterlijk kregen. Er verrees een complete woonwijk. Heel soms leken er via de achteringang materialen naar binnen te worden gebracht. Zonder dat dit aanwijsbaar was, schenen er op den duur toch flats in de dozen te worden gebouwd, op het stiekeme af. Sinds juni van dit jaar hangt er een groot bord aan de gevel. La Porta de l’Hospitalet staat erop. Het klopt inderdaad dat daarachter de voorstad Hospitalet begint. De drukke verkeersweg voor de deur vormt de gemeentegrens. In de lobby, de eerste ruimte die min of meer af is, is een maquette van het complex tentoongesteld. Ernaast zit in mantelpakje gestoken beetje dikke jongedame met geblondeerd haar de bestellingen op te nemen. Op het binnenterrein zou een zwembad zijn. Het is december en ik zie nergens gordijnen of een kroonluchter of andere bewijzen van bewoning. De schutting is nog niet weggehaald. Het loopt niet storm. De tot in het krankzinnige opgejaagde huizenprijzen schijnen sinds enkele maanden over hun top te zijn. Het eerste symptoom daarvan is onverkoopbaarheid, gevolgd door huisuitzettingen en structurele leegstand met in een later stadium verkrotting en kraken. Ik citeer nu even uit mijn Nederlandse geschiedeniscanon. Zou la Porta soms te laat worden opgeleverd? Maar waarom doen ze er dan zo lang over? De seinen stonden al twee jaar op rood. Wie verdient hier geld aan?