Ongelovigen

Wij begonnen comfortabel aan onze reis naar Amsterdam. Per taxi naar Estació de França. Om 8.45 vertrok de Talgo naar Montpellier. Tot Perpignan hadden we gezelschap van een Russische die haar talen sprak. We wisselden wetenswaardigheden over onze landen uit. De overstap op de TGV naar Parijs leverde geen problemen op. Die begonnen pas voorbij Lyon. Wegens een technische storing in een andere trein stonden we een uur stil. De riante overstaptijd slonk onrustbarend. Uiteindelijk arriveerden we om 18.45 op Gare de Lyon. Nog 40 minuten om op Gare du Nord te komen. We wurmden ons door de menigte die om een treinkostenretourcoupon bedelde. Bij meer dan een half uur vertraging biedt SNCF die service namelijk. Na nog wat gesodemieter rond de aanschaf van een kaartje voor de RER kwamen we 5 minuten voor vertrek het perron op hollen. Aan boord werden we gewaarschuwd dat de reis vertraging zou oplopen. Er waren everzwijnen op het spoor gesignaleerd. Waar is de kroonprins als je hem nodig hebt? Inderdaad kwamen wij een half uur te laat in Brussel aan. Met een mannetje of tien raceten we door het station. De trein naar Amsterdam was net een minuut geleden vertrokken. Dat werd een uur wachten in een ijskoud en verlaten station. Om 22.20 ging met lichte vertraging de volgende trein naar Nederland. Bij Roosendaal werden we gesommeerd het voertuig te verlaten. Wegens een niet nader verklaard defect maakten de elkaar tegemoet komende treinen rechtsomkeert. Ik moest zoonlief wreed uit zijn dromen wekken. In de nieuwe trein stonk het naar verschaald bier. Er werd luid en omstandig over de spoorwegen geklaagd. Ik deed mijn oordopjes maar in. Om 01.15 kwamen wij aan op CS. Eerst wilde geen enkele taxi ons meenemen. Kort ritje, meneer, u begrijpt dat wel. Na wat vriendelijk soebatten toch maar mijn stem verheft en zowaar, dat hielp. Voor het basiszonetarief van 15 euro - nieuwe regel - werden we een paar straten verderop vervoerd. Een reis van 18 uur was ten einde. Het kan dus, ongevlogen door Europa reizen. Alle bordjes wijzen naar het vliegveld, maar je hoeft er niet heen. Je moet het wel heel graag willen.