Ambtenaar

De firma Verpakkingen en Dozen in El Prat de Llobregat heeft indertijd een contract getekend voor de afname van vijftig uren Engels. Een deel van de kosten wordt betaald uit het fonds voor doorgaand onderwijs in Catalunya. De andere partij, het leerkrachtenuitzendbureau, is contractueel gehouden om te zorgen dat op de vooraf vastgestelde lesuren een docent en voldoende lesmateriaal aanwezig zijn. Die docent ben ik. Tweemaal per week tuf ik in mijn auto naar El Prat om Engelse les te geven. De afgelopen weken is het leerlingental plotseling en drastisch gedaald tot nul. Verpakkingen en Dozen doet in verpakkingen en dozen en daar is in de weken voor kerstmis veel vraag naar. Men heeft even geen tijd voor Engelse les. Of ik in januari terug wilde komen. Dat leek mij een goed idee, maar het uitzendbureau dacht er anders over. De subsidieverstrekker denkt er namelijk anders over. Die stuurt inspecteurs op pad om te zien of de gelden wel goed besteed worden. Ze zijn geïnstrueerd om feiten waar te nemen en niet naar mooie praatjes te luisteren. Ik dien dus op de afgesproken uren aanwezig te zijn, leerlingen of niet, want mijn opdrachtgever wil niet meemaken dat er juist die dag een inspecteur aan de poort klopt. Dus ben ik er. Ik zit op een bankje in de hal en kijk naar de luchtfoto van de fabriek aan de muur. Mooie foto. Soms komt een leerling voorbij schieten. Hé Jan, ook hier? Iemand geeft me een bakje koffie. Dat gaat al drie dagen zo. Vandaag is men op kerstdiner. De fabriek is vrijwel verlaten. Toch zit ik hier mijn verplichtingen na te komen. Daar word ik voor betaald. Ik ben een freelance ambtenaar.