Knikkebollen

Een taxi nemen is niet duur hier. Het tarief ligt op ruim een euro per kilometer, ’s nachts op 1,40. Madrid is ietsje duurder, andere steden zijn goedkoper. Het gemiddelde ritje door de stad komt op vijf euro. Daar hoef je niet moeilijk over te doen. Dat blijkt wel uit het aantal taxiritten, ruim honderd miljoen per jaar. In Barcelona alleen. Uiteraard krijg je voor dat geld geen Mercedes. We doen het hier met Seat en Skoda. Om taxista te worden moet je een vergunning kopen, overnemen van een chauffeur die met pensioen gaat. Dat werkt hier net zo als het vroeger in Amsterdam ging vóór de liberalisatie, die door de huidige burgemeester van Almere losjes op de taximarkt geworpen daisy cutter die tientallen hardwerkende rijders van hun oudedagsvoorziening heeft beroofd. De prijs voor een vergunning ligt momenteel op een kleine twee ton. Dat zijn veertigduizend ritjes. Daar ben je wel een paar jaar zoet mee, zelfs als geld verdienen geen prioriteit voor je heeft. Dat heeft het voor een chauffeur uiteraard wel. Vandaar dat ze vaak zitten te knikkebollen achter het stuur. Zo leg ik althans hun rijstijl uit. Taxichauffeurs hier rijden onbegrijpelijk slecht. Ze blijven seconden lang voor het groene licht stilstaan, ze rijden op het verkeerde moment hard en trappen midden in een passeerbeweging boven op de rem. Ze hebben ook graag hun raampje open en zeggen geen stom woord. Als je het niet persoonlijk opvat zijn dat duidelijke tekenen van oververmoeidheid.