Oudergewoonte

We krijgen vrienden te eten. Op uitdrukkelijk verzoek ga ik een Aziatische schotel maken. Ik noem het maar zo, want er zijn vaag wat Indiase, Thaise en Indonesische invloeden herkenbaar. Dat kennen ze hier niet, koken met gember en komijn en al die andere uit het Oosten afkomstige ingrediënten. Japanse en Syrische restaurants zijn populair en Pakistan is in opkomst, maar zelf doen en dan nog wel op die onduidelijke multiculturele manier die voor het gemak fusion wordt genoemd, dat is hier nog niet doorgedrongen. De tv-koks bereiden zware binnenlandse maaltijden met worst en spek en peulvruchten. Verder kun je hier volop vis en schaaldieren krijgen en over een paar weken begint het paddestoelenseizoen weer. Catalunya kent een zeer rijke variëteit aan paddestoelen. Je kunt ze zelf plukken en dan bij een apotheek op giftigheid laten selecteren, je kunt ze ook voor de prijs van een eersteklas gamba bij de groenteboer kopen. Wij togen gisteren naar de Boqueria, de altijd drukke markt aan de Ramblas, die behalve populair ook het best geoutilleerd is. In de straatjes erachter zijn veel door Pakistani gerunde winkeltjes te vinden, voor de verre kruiden. Gezellig keuvelend en van het zachte weer genietend sprokkelden we onze benodigdheden bijeen. Het enige wat ik hier nog nergens heb kunnen vinden, is citroenblad. Daarvoor heb ik een geheim adres: de Nieuwmarkt in Amsterdam. Ik koop ze noodgedwongen gedroogd. Even in de week en ze zijn bijna net zo lekker als verse. Een migrant sleept zijn cultuur met zich mee. Daar is geen ontkomen aan.