Dug in dug out

Het nieuwe voetbalseizoen is begonnen. Na een machteloos nulnulletje bij Racing Santander wist Barça de eerste thuiswedstrijd met 3-1 te winnen van Athletic de Bilbao. Er moet dit seizoen persé een prijs worden gewonnen. En dan niet de Copa Catalunya, maar de Champions League of het nationaal kampienschap. Met een begroting van 315 miljoen euro (grofweg zes maal wat Ajax en PSV spenderen) moet dat lukken, zou je zeggen. Vorig seizoen bakten de sterren er door allerlei oorzaken weinig van, maar sinds het illustere aanvalstrio Ronaldinho, Messi en Eto’o met de komst van Henry is uitgebreid tot een kwartet, door de pers los cuatros fantasticos gedoopt, zijn er geen excuses meer. De anders zo ontspannen coach Frank Rijkaard heeft alvast een zenuwachtig loopje aangenomen: van de bank naar de zijlijn en weer terug en dan nog eens naar de lijn en weer terug. Na Real Madrid is Barcelona de rijkste club van Spanje. Het geld wordt verdiend met merchandising en kaartverkoop. En als dat niet genoeg is, dan is er de vastgoedtruc. Barcelona gaat zijn ministadion (bekend van de thuiswedstrijden van Andorra) afbreken en er luxe woningbouw voor in de plaats zetten. Voor het terrein heeft een bouwconsortium een krankzinnig bedrag over. Zo hoog, dat je je vertwijfeld afvraagt hoeveel verdiepingen die wolkenkrabbers wel moeten krijgen. Volgens dezelfde methode verkocht de tweede divisieclub Murcia zijn stadion (“absolute toplocatie”) aan de gemeente. Van de opbrengst werd een schitterend nieuw stadion gebouwd en kon een compleet elftal worden gekocht dat inmiddels in de primera division acteert. Het publiek kan het niks schelen, dat laat zich graag bedriegen. Zolang er maar gescoord wordt.