Alles weten

Paz Guerra wil reclameactrice worden. Ze heeft de leeftijd om een leuke moeder te zijn, vindt ze, of anders een carrièrevrouw die tegen haar zin voor een nieuwe deodorant valt. Ik kom haar tegen bij de opnamen voor een benzinereclame. Samen met honderd andere figuranten doen wij of we vol enthousiasme de verrichtingen van onze favoriete motorcoureur volgen. Telkens als hij voorbij komt, springen we juichend overeind. In werkelijkheid kijken we naar een tennisbal die voor onze ogen van rechts naar links wordt geslagen. Voor onze spontane geestdrift krijgen we vijftig euro uitbetaald. Paz komt uit Mexico D.F. Ze wilde aan zee wonen en koos voor Barcelona. Alles is anders hier, stelt ze vast, de mensen, het klimaat, de taal. Ik merk dat ik overal op let, ik wil alles weten, zegt ze. Thuis was ik blasé geworden, ik was niet nieuwsgierig meer. Hier voel ik me tien jaar jonger. Ik geef haar gelijk. Ja, ik doe hier ook nieuwe levenslust op, al wil ik mezelf niet evenveel aftrek geven. Maar dat een klimaatverandering wonderen kan verrichten, dat is onmiskenbaar. En als het met de reclamecarrière niks wordt, waag ik te vragen. Geen nood, haar oom heeft een exportbedrijf. Ze werkt halve dagen op zijn kantoor en als dat hele moeten worden, hoeft ze maar te vragen. Zolang de nood niet aan de man is loopt ze castings af, in de hoop op een klein wondertje. Misschien komen we elkaar nog eens tegen, zeg ik. Ja, wie weet.