Doorbijten

De scholen zijn weer begonnen, halleluja! Het was een vrolijk weerzien bij het schoolhek. Kinderen vielen vergeten klasgenootjes om de hals en de ouders moesten hun best doen om de enorme grijns op hun gezicht enigszins in toom te houden. De grote vakantie begon dit jaar op 21 juni en hij duurde tot 12 september. De volwassenen zijn in augustus vrij. Augustus is de maand dat alles stil ligt, dan ga je gezellig met het hele gezin naar zee. Voor die andere acht weken moet je een oplossing zien te vinden. De favoriete oplossing heet opa en oma. Om de jeugd van je kinderen een beetje ontspannen door te komen, is het handig enkele grootouders in de buurt te hebben. Maar ja, niet iedereen wil of kan bij zijn ouders om de hoek wonen. Dat wordt dus hollen en vliegen en instantoplossingen verzinnen en in de tussentijd een hoop schelden en snauwen. Gelukkig is er in juli de casal, een soort zomerschool. De kinderen houden zich met sport en spel bezig en zijn toch de hele dag onderdak. Kost ongeveer honderd euro per week, inclusief warme maaltijd. Terug van vakantie is het een kwestie van doorbijten. De kinderen weten van gekkigheid niet meer wat ze doen moeten en jij zit bekneld in je dubbele agenda van werkende en zorgende ouder. Er gaan stemmen op om het aloude instituut van de vrije zomer maar op te heffen. Dat de jonge hersentjes boven de 25 graden niet meer functioneren kan niet langer het probleem van de ouders zijn. Die ouders werken tegenwoordig allebei. Ze moeten wel, want een gezinswoning kost een maandloon. Maar ja, als wij hier straks een Europese zomervakantie hebben, dan moeten de kinderen opeens ook herfst- en voorjaars- en mei- en weet ik niet wat voor vakantie. De grote opluchting is wel, dat we nu tot juni volgend jaar rust en regelmaat hebben.