Balkonscène

Op de dag van la Mercè, de genadige, viert Barcelona haar verjaardag. Rond het middaguur stroomt het stadhuisplein vol gezinnen en andere belangstellenden. De zon schijnt uitbundig. Het is misschien de laatste warme dag van het jaar. Daar betreden de gegants het terrein. Koning Jaume I, die met de verovering van Mallorca de zeehandel voor Barcelona openlegde, loopt met zijn echtgenote voorop. De gegants zijn zes meter hoge poppen die door een onder hun lange gewaden verborgen drager worden voortbewogen. Ze worden begeleid door enkele historisch belangrijke dieren, waaronder een os, een ezel en uiteraard een draak. Na een dansje met zijn gemalin, gaan Jaume en gevolg het stadhuis binnen. Nu komen de castellers naar voren. De castellers bouwen menselijke torens. Dit jaar is de wijkvereniging Sants uitverkoren om het balkon van het stadhuis te beklimmen. Eerst wordt een fundament gelegd van zeker vijftig personen die dicht tegen elkaar staan. Op de omhoog gestoken handen van het fundament gaat een bijzonder stevig gebouwde kerel zitten. Op zijn schouders komt een man van gemiddeld formaat te staan, daarop een jonge meid en daar weer op een kind. Het kind heeft geleerd niet bang te zijn en strak voor zich uit te kijken. Inmiddels zijn twee kompanen binnendoor naar het balkon gegaan. Ze laten een zwart koord zakken. Het kind grijpt het koord met beide handen vast en hup, daar vliegt het ’t laatste eindje door de lucht, over de rand van het balkon. De menigte joelt en applaudisseert. Vervolgens onderneemt het meisje onder haar dezelfde reis. Je moet in die paar seconden niet loslaten, natuurlijk. Opnieuw kabaal. Het stadhuis is succesvol ingenomen, of wat het maar voorstelt (morgen verder).