Botsende beschavingen

Drie keer dit voetbalseizoen is Barcelona opgeschrikt door een invasie van Britse supporters. Het begon met Glasgow Rangers in de groepsfase van de champions league. Op een mooie novemberdag stond de binnenstad vol met 20.000 bierdrinkende mannen en vrouwen in blauwe hemden waaruit spierwitte armen en buiken tevoorschijn kwamen. Dat vonden ze hier geen fraai gezicht. Bovendien zeken en kotsten die dronken Schotten alles onder. Toen in de achtste finale het andere Glaswegian leger op bezoek kwam, ondanks het frisse winterweer opnieuw alleen in het kortgemouwde hemd van hun favorieten - het eeuwig mooie verticaal gestreepte groenwit van Celtic - gestoken, wilde de gemeente de problemen voor zijn door op Montjuic een bezoekerscentrum in te richten, compleet met biertafels en worst. Daar kwam geen hond op af, want Montjuic ligt uit de route van binnenstad naar Camp Nou. De kwartfinale bezorgde ons Duitsers, van Schalke uit Gelsenkirchen om precies te zijn. Wijs geworden bood de gemeente de haven aan als decor voor een gemoedelijk drinkgelag. Dat functioneerde redelijk, voornamelijk omdat Duitse voetbalfans tegenwoordig de beleefdheid zelve zijn. Gisteren was het de beurt aan het rode leger van Manchester United, verrassend genoeg voor het overgrote deel in het dit seizoen witte uittenue van de club gestoken. De stad hield zijn hart vast. Hoe zou de cultuurbotsing tussen boekkopers en bierdrinkers op de Rambles aflopen? Heel goed, zo bleek. De fans hielden zich verre van de schuifelparade. Ook rond het stadion deden zich nauwelijks ongeregeldheden voor. Barcelona kan opgelucht ademhalen. Al dat gezuip blijft een steen des aanstoots, maar zolang men daar alleen zichzelf mee heeft accepteren we het graag als een noodzakelijk bijverschijnsel. Zeker zolang de beker nog niet uit zicht is.