Zulk haar

Een van de opmerkelijkste fenomenen in deze zo beschaafde stad is wel de korte pony. Ik heb het nu over haar. De korte pony is ook de scheve pony en het is lastig om te zeggen wat het opvallendste kenmerk is: dat het voorhoofd ontbloot wordt of dat het haar zo slordig is geknipt. Het heeft in elk geval met elkaar te maken. Om zoveel mogelijk hoofd te tonen wordt de kortgeknipte pony opzij gekamd. Dat blijft natuurlijk nooit goed zitten. De ondergrondse reiziger herinnert zich de compromiskapsels uit de dagen dat hij nog een bovengronds blijvertje was. Om het haar aan weerszijden te mogen laten doorgroeien moest zo nu en dan de voorkant eraan geloven. Geen haar voor de ogen, was het uitgangspunt, en dat leverde dan een vergelijkbare haardracht op. Maar goed, die was het resultaat van een sociale worsteling tussen moeder en kind. De draagsters van de scheve pony hier ter stede – de pony is bij uitstek een vrouwenkapsel – kiezen uit vrije wil voor hun verschijning. Of nee, dat is niet waar, ze kiezen uit overtuiging voor zulk haar. Dat is niet hetzelfde, overtuiging en vrije wil. De scheve korte pony is een statement. Het is maatschappelijk betrokken haar. Jullie kunnen mij de pot op, zegt zulk haar. Het is anarchistisch haar en is vooral populair onder jonge vrouwen die hun lichaamshaar niet scheren. Soms denkt de ondergrondse reiziger dat de korte pony zijn oorsprong vindt in het feit dat het voorhoofd een van de weinige onbehaarde plekken is op het lijf van Spaanse vrouwen. Soms moet hij concluderen dat hij er ondanks alle gepeins helemaal niets van begrijpt. Laatst zag hij in lijn 5 dat je ook de gehele voorste helft van het haar kunt kortwieken, en het achterhoofd met lange, glanzend schoon gewassen lokken kunt bedekken. Van voren leek de draagster een jongen van zestien bij wie de baardgroei nog niet wil doorzetten, van achteren, zag de reiziger toen ze uitstapte, was ze een doorsnee kantoortrutje. Waarom, vroeg hij zich af. Waarom zulk haar?