De gephotoshopte reiziger

De ondergrondse reiziger mocht weer eens op de foto, twee keer liefst deze week. Woensdag was hij in Gràcia op casting voor een tv-spotje. Hij moest een zwart kokspak aantrekken en in een lege pan roeren waarbij hij deed alsof zijn heerlijke soep nog wel wat peper kon gebruiken. De concurrentie van andere aspirantkoks maakte de spoeling dun. Er waren ervaren reclameacteurs bij. De ondergrondse reiziger dichtte zich (met enige zelfkennis) weinig kans toe. Dat voorkwam dat hij zich op een ongemakkelijke manier bekeken voelde. Zo’n casting heeft veel van een vleeskeuring. Je doet je best, maar als je neus verkeerd staat of je bent toevallig te groot of te klein, dan kun je het schudden. Hoe liever je wilt winnen, hoe vernederender de ervaring. De ondergrondse reiziger besloot voor de lol te zijn komen opdagen. Zo kon hij zich een transparente onthechtheid permitteren waarin, zoals dat gaat, hem meer details opvielen dan wanneer hij door wil gedreven was geweest. Hoe anders ging het er gisteren aantoe. Er moest voor een foldertje voor de faculteit der letteren van de autonome universiteit gefotografeerd worden. Iedereen was op uitnodiging en niemand hoefde geselecteerd te worden en de ondergrondse reiziger mocht zijn eigen held zijn. Hij stelde een al wat oudere zijinstromer in het hoger onderwijs voor. Althans, zo voelde hij zich. Mogelijk zagen de fotograaf en de art director iets anders in hem. Dat zal blijken wanneer de folders met daarop een zwaar gephotoshopte reiziger in de rekken liggen. Het zal de ondergrondse worst wezen. Hij heeft weer plekken gezien. Langzaam geeft de stad zich prijs.