Bid en werk

De Arbeiderspartij heeft met zestien zetels voorsprong de Spaanse parlementsverkiezingen gewonnen. De gevreesde rechtse coup is uitgebleven. Hoewel een onbegrijpelijk groot aantal Spanjaarden voor de groezelige middenstandsmentaliteit van de Volkspartij heeft gestemd, mag Zapatero het nog een keertje proberen als presidente de gobierno. De exitpolls gaven ZP een voorsprong van 20 zetels die in de loop van de avond slonk tot 12 om in het laatste half uur voor de einduitslag weer iets op te lopen. De zetels worden hier verdeeld volgens een evenredig districtensysteem. Iedere provincie heeft naar rato van het bevolkingstal een aantal zetels in het parlement, te verdelen naar stemverhouding. In de dunbevolkte provincies profiteren de grote partijen van deze regel. In Lleida bijvoorbeeld heeft de Arbeiderspartij aan nog geen 40% van de stemmen genoeg voor de helft van het zeteltal. In het lege hartland van Spanje geldt hetzelfde voor de Volkspartij. Grote verliezers van de tweestrijd tussen ZP en Rajoy waren de linkse coalitie van Gaspar Llamazares en de linkse republikeinen van Catalunya. Een flink deel van hun aanhang heeft om tactische redenen ZP gestemd. Catalunya houdt Zapatero in het zadel, vertaalde La Vanguardia dit stemgedrag. Ik heb niet gestemd. Ik woon hier en ik betaal hier belasting, maar stemrecht heb ik nog even niet. Ik zat er bij als een toeschouwer, als buitenlandse waarnemer zo je wilt, en dat gaf me de afgelopen weken het gevoel naar een voetbalwedstrijd te kijken. Ik had een mening, ik had een duidelijke voorkeur, maar ik had geen invloed. Ik voelde mij op geen moment gesterkt door de gedachte dat ik straks op de vrouw van mijn voorkeur ging stemmen en dat het aan mij niet zou liggen. Ik was volledig afhankelijk van wat mijn landgenoten, als ik ze zo mag noemen, er van bakten. Ik was even machteloos als een voetbalfan die de verrichtingen van zijn bepaald niet onoverwinnelijke cluppie volgt. Dus wat doe je dan? Bidden voor een goede uitslag. Of werken, ter afleiding. Dat wil ik ook wel eens helpen. Afijn, eind goed al goed. We kunnen er weer vier jaar tegenaan.