Thuisblijvers krijgen gelijk

Morgenavond volgt het tweede tv-debat tussen Zapatero en Rajoy. Deze keer krijgt ZP het eerste woord en Rajoy het laatste. Verder mogen ze net als vorige keer over een keur van onderwerpen een kort promotieverhaaltje afsteken en elkaars standpunten bekritiseren. Van een werkelijk debat, van een discussie of dialoog, zal geen sprake zijn. ZP zal ons opnieuw vertellen dat Rajoy vier lang de vooruitgang heeft tegengehouden en Rajoy zal ons weer voorhouden dat ZP het land naar de rand van de afgrond heeft gebracht met zijn nutteloze wetten. Dat overigens is de werkelijke keuze die de Spanjaarden krijgen voorgelegd: willen ze een sterke man of liever een sterke wet? Intussen gaat het moddergooien vrolijk door. De nieuwste opwinding betreft de uitgelekte campagnestrategie van de Volkspartij om weerzin en desinteresse jegens het politieke bedrijf te kweken. Immers, het is wat veel gevraagd om linkse kiezers naar rechts te laten overlopen maar misschien kun je ze aansporen op verkiezingsdag lekker thuis te blijven. De ervaringsregel achter dit plan is dat in conservatieve kring veel trouwer wordt gestemd dan door de geëmancipeerde massa’s. Het gaf Zapatero de kans zich als kampioen van de democratie te presenteren. Als een heuse staatsman riep hij de kiezers op hun stemrecht niet te verkwisten, zonder met zoveel woorden om hun steun te vragen. Op youtube plaatsten beide partijen een filmpje dat hun overtuiging onderstreept. In het filmpje van de Volkspartij vertelt een jonge vrouw aan haar vriendin dat hij haar heeft teleurgesteld. Hij is zijn beloften niet nagekomen. Ze stemt niet meer op hem. Hij is ZP uiteraard. Het filmpje van de Arbeiderspartij presenteert een ouwe arbeider die alles gezien heeft in zijn leven maar die met meer vreugde en verwachting dan ooit tevoren zijn stem gaat uitbrengen. Op ZP vanzelf.