Wil ik u helpen

Wat je hier niet veel ziet zijn ketens. Er zijn uiteraard supermarkten, de meeste met regionale dekking en een enkele door het hele land aanwezig, en ook de verse levensmiddelen, groente, fruit en vis, worden onder slechts een paar telkens terugkerende namen verkocht, maar eenheidszaken als Blokker en Kruitvat die overal hun grote gevelborden ophangen waardoor je als argeloze bezoeker niet meer weet in welke stad je eigenlijk bent, die ontbreken hier gelukkig. Het is al heel wat wanneer een winstbeluste winkelier het tot vier, vijf zaken schopt. Middenstanders zijn hier vaak nog kleine middenstanders. Als ze al franchise nemen, dan doet ze dat van een producent en niet van een of andere grootgrutter. Uit consumentenoogpunt heeft dit voor- en nadelen. Het is altijd handig om te weten op welke manier je bedonderd wordt en in dat opzicht schept een ketenervaring direct duidelijkheid. Met alleen maar zelfstandige winkeliers in de wijk is boodschappen doen een hachelijke onderneming. Een ander bezwaar is dat die winkeltjes meestal te klein zijn om veel voorraad uit te stallen. Wanneer ze in duurzame goederen als meubilair doen, zijn het vaak niet meer dan uitstalkasten. Je zoekt iets van je gading en plaatst een bestelling, waarna men de boel bij je thuis komt afleveren en zonodig installeren. Reuze gemakkelijk allemaal, maar gemak wordt duur betaald. Ik ben doe-het-zelfzaken gewend. Die zijn in deze door ruimtegebrek geteisterde stad alleen buiten de ringweg te vinden. Langs de weg naar Sitges is een Roy Merlin gevestigd, een winkel waar niemand je helpt of lastige vragen stelt. Ik kom er graag, heb ik met enige gêne vastgesteld. De middenstandersargwaan zit er bij mij diep in.