Vrije liefde

Afgelopen weekend werd in het hele land gedemonstreerd tegen seksueel geweld. In alle grote steden liepen mannen en vrouwen eensgezind door de straten, het liefst blootsvoets om hun solidariteit met de slachtoffers tot uiting te brengen. Het dodental staat dit kalenderjaar op 60. Dat is ruim een per week. Overheid en samenleving maken zich druk om dit cijfer en de televisie helpt een handje door alle gevallen breed uit te meten op de journaals. Omdat de schandpaal hier officieus nooit is afgeschaft, wordt uit de antecedenten duidelijk dat relatief veel daders en slachtoffers een buitenlandse achtergrond hebben. Machismo is vooral een probleem van mannen die hun normen en waarden door een grotendeels geëmancipeerde samenleving onder druk gezet zien. De postercampagne die momenteel in Barcelona is te zien, haakt in op die bevinding. L’Amor ha de ser lliure – liefde moet vrij zijn, luidt de pay-off. En daaronder: vrij van machisme, vrij van ruzie, vrij van jaloezie. We zien een hippieafbeelding van een jongen en een meisje. Hij gaat grotendeels achter haar schuil, zij is enorm Spaans. Grote ogen, grote kin, zware wenkbrauwen, bleke huid, een onbevangen uitstraling. Een beetje jongensachtig, zoals haar kapsel onderschrijft. Om haar hals draagt ze een vlindertje en een leren riem met een metalen ring erin. Je kunt haar zo aan een boom vastbinden. Dat is dus niet de bedoeling en dat is in elk geval die schat van een vriend van haar niet van plan. Wat een doetje. De vrouwen hier hebben het moeilijk met hun mannen. Ze zijn te soft en nemen geen initiatief. Buitenlanders zijn leuker, ze zijn rauwer en stoerder en echter. Ook lastiger in toom te houden, helaas. Misschien is de campagne ook wel een boodschap aan Spaanse meisjes om fijn zo’n softie te nemen. Als je die dumpt is hij niet eens jaloers.