Pé

De ook in Nederland bekende modeketen Mango, voor jonge vrouwen met een net iets duurdere smaak, voert een reclamecampagne op billboards en stadsbussen met Penélope Cruz in de hoofdrol. Overal staren de grote ogen van Pé, zoals ze hier liefkozend wordt genoemd, mij aan. Pé kreeg landelijke bekendheid toen ze luidkeels mocht klaarkomen bij Javier Bardem in Jamón, jamón van Bigas Luna, zeg maar de Spaanse Spetters. Daarna oogstte ze succes als serieus actrice met een melodramatische rol in Todo sobre mi madre van Pedro Almodóvar. Ze speelde een naïef jong meisje, een non nogal, dat haar eerste avontuurtje met een HIV-besmetting moest bekopen. Sindsdien is ze een ster. Penélope is heel mooi. Ze heeft echt een prachtig gezicht. Ze is zo mooi, dat je haar als vanzelf een uitzonderlijke intelligentie toeschrijft. Helaas is dat niet zo. Haar ogen staan een beetje dof, alsof er daarbinnen iets ontbreekt. Dat zal per saldo wel meevallen, ze zorgt goed voor haar carrière, maar het gebrek aan brille stoort omdat ze verder zo mooi is. Bijna volmaakt, dat steekt. Haar ouders gaven haar de naam van een klassieke schoonheid mee, per ongeluk naar het schijnt, maar je ziet dat ze gewoon een viswijf uit Madrid is, zoals dat lekker ordinaire zusje Monica van haar dat van de bekendheid van Pé een graantje probeert mee te snoepen. Ik zou er niet over begonnen zijn als niet die reclame telkens werd verlengd. Al sinds juli staren de ogen van Penélope mij aan. Ik word er gek van. Nog even en ik denk dat zij mij wil. Zij kijkt alleen naar mij, mijn Pé. Sukkel, die ik ben.